استراتژی سیاست جنایی در پیشگیری از بازرخداد جرم (با نگاهی به آموزه های فقهی)

بازرخداد یا همان تکرار جرم آسیبی است که تمامی نظامهای عدالت کیفری با ابزارها و رهیافتهای سزادهی، بازپروری و ترمیمیدر صدد پیشگیری از افزایش روزافزون آن هستند. امروزه استراتژی سیاست جنایی کشورها، رویکرد مشخص و معینی از برخورد بابزهکاران را نشان نمی دهند بلکه غالبا سیاستگذاران کیفری در برخورد با پدیده بزهکاری و تکرار جرم، سیاستی افتراقی و تلفیقیاز مجموعه دستاوردهای مطالعات جرمشناسی را تدبیر و پیش بینی نموده اند. در این پژوهش، محور اصلی بحث رویکرد پیشگیرانهرهیافت عدالت ترمیمی در راستای مبارزه با پدیده بازرخداد جرم است. در واقع در این مقاله، فرض بر این است که هدف اصلیبرنامه های عدالت ترمیمی، پیشگیری از بزهکاری و تکرار جرم است، هر چند که برخی از نظریه پردازان عدالت ترمیمی بر اینباورند که اساسا این رهیافت بر این اندیشه بنیان نشده است. اما ما به این نتیجه خواهیم رسید که بنای اصلی عدالت ترمیمی بر رفعتنش های موجود بین بزه دیده و بزهکار از طریق مشارکت آنها در فرایند رسیدگی و نتیجه گیری مشارکتی و تصالحی در راستایپیشگیری از بازگشت به رفتار بزهکارانه و بازبزه دیدگی است.

Keywords:

عدالت ترمیمی , حل و فصل مشارکتی , پیشگیری از بازرخداد جرم , سیاست جنایی , بزهکار