مقایسه سطوح تمایز یافتگی خود در زنان و مردان جوان و میانسال شاغل

هدف از پژوهش حاضر مقایسه سطوح تمایز یافتگی خود در زنان و مردان جوان و میانسال شاغل در سازمان بیمه تامین اجتماعی شهرتهران بود. روش پژوهش علی – مقایسه ای بود. برای انتخاب نمونه از روش تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. 400 زن و مردپرسشنامه تمایز یافتگی خود را تکمیل کردند. آزمون آماری MANOVA برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین سطوح تمایز یافتگی خود در زنان و مردان جوان و میانسال تفاوت معنادار وجود ندارد، تمایز یافتگی تحت تاثیر دو عاملجنسیت و سن قرار نمی گیرد. اما اثر تعاملی جنسیت وسن بر موقعیت من و جدایی عاطفی معنادار است (P> 0/05) و متوسط نمره موقعیت من در زنان جوان کمتر از زنان میانسال، و متوسط نمره جدایی عاطدی در مردان میانسال بیش از زنان میانسال است.پیشنهاد می شود مشاوران و درمانگران برا افزایش تمایز یافتگی خود در بعد موقعیت من در زنان جوان بر تقویت استقلال عاطفی آنانتاکید کنند. به علاوه برای کاهش بریدگی عاطفی در مردان مهارت ها ارتباطی به آنان آموزش دهند.

Keywords:

تمایز یافتگی خود , جوان , میانسال