اوتیسم: عوامل عصب شناختی

اوتیسم اختلال عصبی رشدی است که با رفتارهای تکراری و محدود شده و نقص در رفتارهای اجتماعی و ارتباطی مشخصمیشود. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل عصب شناختی در اوتیسم انجام گرفت. در این راستا، ابتدا نظریه های عصب-شناختی درباره اوتیسم مطرح گردید و سپس عوامل عصب شناختی اختلال طیف اوتیسم بررسی و تبیین شد. سبب شناسینارسایی های رشدی منشا آنها را رشد عصبی اولیه می داند. عوامل عصب شناختی اختلال طیف اوتیسم هم از بعد زیستی و هماز بعد محیطی قابل بررسی اند. پژوهش های بالینی نشان داده است که هر دو بعد زیستی و محیطی نقش عمده ای در ایجاداوتیسم ایفا میکنند. بنابراین اوتیسم یک اختلال چند عاملی است. ازجمله عوامل زیستی در بروز اختلال اوتیسم می توان بهعوامل ژنتیکی و کروموزومی، حجم و رشد کلی مغز، تفاوت در ساختمان مغز، تفاوت در عملکرد مغز، نظریه نورون آینه ای،تفاوت در سطح انتقال دهنده های عصبی، و تفاوت در الکتروفیزیولوژی اشاره کرد. و عواملی چون تراتوژن ها و عواملبیوشیمیایی، عفونت های ویروسی، هورمون تیرویید، و آسیب با واکسیناسیون از مهمترین عوامل محیطی ایجاد این اختلالمی باشند. هر یک از عوامل یاد شده از دیدگاه عصبشناختی بروز اختلال اوتیسم را توجیه کرده و مشکلات عصب شناختی ایناختلال را نشان می دهد.

Keywords:

اوتیسم , نظریه های عصب شناختی , عوامل عصب شناختی