اوتیسم؛ چیستی، چرایی و راهبردهای درمان با رویکردهای رفتاری

اختلال طیف اوتیسم از شایع ترین اختلالات رشدی- عصبی میباشد که با نقص درمهارت های اجتماعی و ارتباطی و رفتارهای کلیشهای و تکراری توصیف میشود. مهارت های اجتماعی نقش مهمی در زندگی و بهروزی افراد ایفا میکنند؛ اما شکل گیری مهارت های اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با محدودیت روبهرو است. از مشکلات عمیق این کودکان در ارتباط با دنیای پیرامون میتوان به رفتارهای غیر کلامی، اجتناب از برقراری تماس چشمی و محدودیت در درک و بازشناسی هیجان های دیگران اشاره کرد. از آنجا که اکنون این اختلال شیوع قابل توجهی داشته است؛ مقاله حاضر که به روش توصیفی و کتابخانه ای و با استناد به کتب و مقالات علمی پژوهشی مرتبط تهیه شدهاست، به نشانه شناسی و سببشناسی بروز طیف اوتیسم و روشهای کاربردی در آموزش دانش آموزان دارای این اختلال پرداخته و در پایان ضمن توجه به این نکته که در سال های اخیر یکی از مداخلات درمانی موثر بر کودکان اوتیسم روش تحلیل رفتار کاربردی ABA است رویکردهای درمانی را با نگاهی ویژه به رویکرد رفتاری ارایه میدهد.

Keywords:

اوتیسم , مهارت اجتماعی , آموزش , درمان اوتیسم , رویکرد رفتاری