توانایی حل مساله و کیفیت زندگی مادران دارای کودک اتیسم

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه توانایی حل مساله با کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود.روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری پژوهش مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر اصفهان بود. برای نمونه گیری از بین سه مرکز اتیسم فعال در شهر اصفهان یک مرکز به صورت در دسترس انتخاب و سپس 150 مادر کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم به صورت تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های 12سوالی کیفیت زندگی وار کاسینسکی و کلر (1996) و پرسشنامه 35 سوالی حل مساله هپنر و پیترسون (1988) پاسخدادند. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد توانایی حل مساله با کیفیت زندگی (r=0/696, p> 0.01) رابطه ی معنادار دارد. ابعاد توانایی حل مساله) اعتماد به خود در حل مساله (r=0/56, p> 0.01)، سبک اجتناب نزدیکی به مساله (r=0/241, p> 0.01) و کنترل شخصی (r=3/307, p> 0.01) نیز با کیفیت زندگی رابطه ی معنادار دارد. تجزیه و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد کیفیت زندگی توسط اعتماد به خود در حل مساله (p> 0.01)، سبک اجتناب نزدیکی به مساله (p> 0.01) و کنترل شخصی (p> 0.01)پیش بینی می شود و اعتماد به خود در حل مساله قوی ترین پیش بینی کننده ی کیفیت زندگی است.نتیجه گیری: به طور کلی توانایی حل مساله با کیفیت زندگی رابطه داشته و ابعاد توانایی حل مساله (اعتماد به نفس بیشتر در توانایی حل مساله، سبک اجتناب نزدیکی و کنترل شخصی) با کیفیت زندگی مرتبط می باشد.

Keywords:

توانایی حل مساله , کیفیت زندگی , مادر کودک اتیسم