فاکتورهای پیش بینی کننده هراس اجتماعی در دانش آموزان دبیرستانی : هوش هیجانی، درآمیختگی افکار و مکانیزم های مقابله ای

مقدمه و هدف: یکی از جنبه های مهم رشد انسان، فرآیند اجتماعی شدن اوست. ذاتی بودن زندگی اجتماعی در انسان هاضرورت تماس با دیگران را به عنوان امری گریزناپذیر جلوه میدهد. رشد اجتماعی متضمن ارتباط سالم و منطبق با موقعیت درافراد است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی عوامل اجتماعی پیشبینی کننده هراس اجتماعی در دانشآموزان دبیرستانی بود،این فاکتورها شامل هوش هیجانی، درآمیختگی افکار و سبکهای مقابله با استرس بودند. مواد و روشها: جامعه مورد پژوهششامل تعداد 220 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بودند. برای سنجش فرضیه های این پژوهش، از مقیاسهوش هیجانی بار-ان (1997)، پرسشنامه درآمیختگی افکار ولز (2000) و پرسشنامه پاسخ های مقابله ای موس (1993) وهمچنین از پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (2000) استفاده شد. طرح تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون هوش هیجانی،درآمیختگی افکار و سبک های مقابله با استرس بر هراس اجتماعی با روش ورود همزمان همه متغیرها، نشان داد که مجموعهمتغیرهای پیش بین توانسته اند 5 درصد واریانس متغیر ملاک (هراس اجتماعی) را تبیین (پیش بینی) نمایند، به این ترتیب کهمتغیر هوش هیجانی بر هراس اجتماعی رابطه معکوس و معنادار است (P<0/05). معنی داری متغیر درآمیختگی افکار تایید نشد و همچنین متغیر سبک های مقابله با استرس نیز در تبیین هراس اجتماعی موثر بود (P<0/05)، نتیجه گیری: نتایجنشان داد دانش آموزانی که از هوش هیجانی بالاتری برخوردار بودند هراس اجتماعی کمتری را تجربه میکردند. همچنیندانش آموزانی که از سبک های مقابله ای مساله مدار در مقابله با استرس استفاده میکردند، نیز کمتر مبتلا به اضطراب اجتماعی بودند.

Keywords:

هراس اجتماعی , هوش هیجانی , درآمیختگی افکار و سبک های مقابله با استرس