گزارشگری مالی اینترنتی : شاخصها، محدودیت ها و تیوری های آن

اتخاذ تصمیمات معقول اقتصادی و تخصیص بهینه منابع محدود و کمیاب به سوی فعالیتهای برتر، بدون وجود اطلاعات به موقع، معتبر و قابل اتکا، امکان پذیر نیست[ 1]. از طرفی فناوری اطلاعات تمام جنبه های زندگی امروز انسان را دربر گرفته است. از این رو سده 21 را سده اینترنت یا عصر اطلاعات نامیدهاند. رشد روز افزون فناوری و استفادهکنندگان آن، شرکتها را ناگزیر ساخته که با بکارگیری فناوری در انجام عملیات های خود، توان ادامه فعالیت در بازار رقابتی جهانی را داشته باشند. بدین منظور، شرکتها تلاش می کنند که اطلاعات مالی خود را از طریق اینترنت در اختیار استفادهکنندگان قراردهند. افشای اطلاعات مالی از طریق اینترنت را گزارشگری مالی اینترنتی مینامند. گزارشگری مالی اینترنتی فن آوری نوینی است که در حوزه گزارشگری مالی، پا به عرصه وجود گذاشته است به طوری که با دسترسی آسان تر به اطلاعاتمالی و ویژگی کیفی به موقع بودن مدیران را در تصمیم گیری های مطلوب تر یاری می نماید[ 2]. اینترنت این امکان را به وجود می آورد که سرمایه گذاران و ذینفعان معمولی شرکت به اطلاعاتی دسترسی پیدا کنند که در صورت نبود اینترنت تنها در اختیار افراد خاصی از قبیل تحلیل گران مالی، کارمندان شرکت و نشریات مالی قرار داشت. استفاده کنندگاناطلاعات انتظار دارند که جدیدترین اطلاعات مالی شرکت، در تحت وب سایت آن موجود باشد. بنابراین می توان گفت که اینترنت به ویژگی کیفی به موقع بودن اطلاعات مالی کمک شایانی خواهد کرد.اینترنت بطور بالقوه این امکان را به وجودمی آورد که استفاده کنندگان اطلاعات مالی و غیرمالی بطور بلادرنگ و به صورت تعاملی به نیازهای اطلاعاتی خاص خود دست یابند[ 3]. در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن مروری بر مفاهیم و ادبیات نظری گزارشگری مالی اینترنتی به معرفی شاخصهای اندازه گیری آن پرداخته و سپس نظریهها و نیز چالشهای پیش روی آن تبیین گردد.