تاثیر سطوح مختلف جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح مختلف جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 15 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پری بیوتیک (یک گرم در کیلوگرم خوراک، کنترل مثبت) و سطوح مختلف جلبک اسپیرولینا (0، 1، 5/1 و 2 گرم جلبک در کیلوگرم خوراک) بود. نتایج نشان داد که افزودن جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس در جیره غذایی سبب بهبود افزایش وزن بدن و مصرف خوراک و کاهش ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی در دوره های آغازین (1 تا 10 روزگی)، رشد (11 تا 28 روزگی) و کل دوره پرورش (1 تا 42 روزگی) در مقایسه با سایر گروه ها شد (05/0> P). تغذیه جوجه های گوشتی با 2 گرم جلبک در کیلوگرم خوراک بالاترین افزایش وزن را در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی سبب شد (05/0> P). بیشترین مصرف خوراک مربوط به تیمارهای 5/1 و 2 گرم جلبک در هر کیلوگرم و پایین ترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار 2 گرم جلبک در کیلوگرم بود (05/0> P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس می تواند به عنوان یک افزودنی غذایی سودمند در جیره جوجه های گوشتی استفاده شود.

Keywords:

ریزجلبک , اسپیرولینا , جوجه گوشتی , عملکرد رشد