کنفرانس جهانی کاهش بلایا، (WCDR ) براساس تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل در ژانویه 2005 در شهر کوبه، استان هیوگوی ژاپن، برگزار شد و چارچوب کاری دوره ده ساله 2005 تا 2015 تصویب نمود. این کنفرانس، فرصت فوقالعادهای برای ترویج دیدگاهی سازمان یافته برای کاهش آسیبپذیری و خطرپذیری ازمخاطرات به دست داده است، در این کنفرانس نیاز به برگشتپذیر ساختن جوامع و ملتها در برابر حوادث مورد تاکید قرار گرفته است. در این کنفرانس تایید شده است که راهبردکنفرانس یوکوهاما برای دنیای ایمنتردستورالعملهای پیشگیری، آمادگی و کاهش اثرات و برنامه اجرایی آن (راهبرد یوکوهاما)، که در سال 1994 تصویب شد، تحول مهمی در ارائه رهنمودهای لازم برای کاهش خطرپذیری حوادث و آثار آنها، است وبر بازنگری نتایج حاصل از اجرای راهبرد یوکوهاما، برای تضمین اقدامات نظاممندتر در زمینه کاهش خطرپذیری و در قالب توسعه پایدار و برگشتپذیری جامعه از راه تقویت توانائیهای ملی و محلی برای مدیریت و کاهش خطرپذیری تاکید می کند. درمحورهای اصلی کنفرانس به بحث درباره حوزههای اصلی پنجگانه ذیل پرداخته شده است. (الف) روش اداره کردن: چارچوبهای سازمانی، قانونی و دولتی. (ب) شناسایی ارزیابی، پایش و هشدار سریع خطرپذیری. (ج) مدیریت دانش و آموزش. (د) کاهش عوامل زمینهای خطرپذیری. (هـ) آمادگی برای پاسخ موثر. حوزههای کلیدی یاد شده، چارچوبی مناسب برای اقدامات در دهه 2015 - 2005 را فراهم میسازند. با در نظر گرفتن این اهداف و با توجه به نتایج بازنگری راهبرد یوکوهاما، کشورها وشرکت کنندگان در کنفرانس جهانی کاهش بلایا تصمیم به پیگیری نتیجه مورد انتظار>>کاهش اصولی خسارات بلایا، شامل سرمایههای انسانی و اجتماعی، اقتصادی و زیست بومی کشورها و جوامع<<.برای ده سال آینده گرفته شده است ، همچنین متذکر گردیده است کهتحقق این نتیجه نیاز به تعهد کامل و تلاش همه فعالان مربوط اعم از دولتها، سازمانهای منطقهای و بینالمللی و جامعه مدنی شامل داوطلبان، بخش خصوصی و جامعه علمی دارد