استفاده از فناوری بیوفلاک برای کاهش آلودگی های ناشی از پساب مزارع پرورش ماهی

مطالعه ی حاضر امکان استفاده از فناوری بیوفلاک BFT را برای کاهش آلودگی های ناشی از پساب مزارع پرورش ماهی ارزیابی می کند. دو تیمار بیوفلاک در 6 مخزن آماده شد: تیمار بیوفلاک در آب شیرین و تیمار بیوفلاک در آب لب شور. برای پایداری و بهینه کردن نسبت کربن به نیتروژن با نسبت 15 به منظور تولید هتروتروفی، به مخازن آرد گندم اضافه شد. تغییرات پارامترهای دما، هدایت الکتریکی، مجموع نیتروژن آمونیاکی (TAN) ، میزان نیتریت 2NO و نیترات 3NO هر دو روز یکبار در طول دوره ی 27 روزه و آنالیز تقریبی بیوفلاک تولیدی در انتهای آزمایش بررسی گردید. هر سه پارامترهای مجموع نیتروژن آمونیاکی کل، میزان نیتریت و نیترات در هر دو تیمار در طی آزمایش قبل از تشکیل بیوفلاک یک روند افزایشی و بعد از تشکیل بهینه بیوفلاک روند کاهشی داشتند. به طوری که در روز بیست و یکم از آزمایش تمامی فاکتور های کیفی آب به حد مجاز خود رسیدند میزان پروتیین در بیوفلاک تولیدی در آب شیرین 72 / 0 ± 03 / 35 درصد و در آب لب شور 05 / 0 ± 01 / 18 درصد بود.در نهایت می توان نتیجه گیری کرد با ایجاد یک سیستم بیوفلاک هم در آب شیرین و هم در آب شور می توان آب را تصفیه کرده و برای مصارفی مثل کشاورزی و پرورش ماهی از آن استفاده کرد. علاوه بر ایجاد یک محصول ارگانیک به نام بیوفلاک با درصد پروتیین بالا که می توان در تغذیه آبزیان از آن استفاده نمود.

Keywords:

فناوری بیوفلاک , نسبت کربن به نیتروژن , پساب , پرورش ماهی , تولید هتروتروفی