ایجاد پویایی در منظر رودکنار توسط پل های پیاده روی رودخانه ای (مورد شناسی: رودخانه کارون در شهر اهواز)

شهرهای دارای رودخانه علاوه بر آنکه از کارکرد اکولوژیکی آنها بهره مند می گردند، پتانسیل های مناسبی را جهت رشد گردشگری و طبیعت گردی در اختیار دارند. محیط رودکنارها و همچنین پل ها در کیفیت منظر رودخانه اثر گذارند. پل ها علاوه بر آنکه دارای عملکرد ارتباطی بوده و سهولت در دسترسی را موجب می شوند، به عنوان نظرگاهی جهت رویت رودخانه، توسط شهروندان و گردشگران مورد استفاده قرار می گیرند. رودخانه کارون در محدوده شهر اهواز دارای پل های متعددی است که به منظور تردد سواره و پیاده به صورت همزمان، بر روی آن احداث گردیده اند و منظر رودخانه را تحت تاثیر خود قرار داده اند. در میان پل های موجود، فقط یک پل به منظور تردد پیاده ها اختصاص داده شده است. این پژوهش بیانگر این نکته است که پل های پیاده رودخانه ای تجربه ای جدید از رصد طبیعت را در اختیار گردشگران قرار می دهد و فرم ظاهری آنها در ایجاد جاذبه بصری و کیفیت منظر و محیط موثر است. بدین منظور از روش تحلیلی- توصیفی، براساس مطالعه منابع کتابخانه ای و پژوهش های پیشین، استفاده شده است. رودخانه ها و حاشیه آنها از ارگان های طبیعی مهم در منظر شهری اند که بستری مساعد را جهت برقراری ارتباطی مطلوب بین انسان و طبیعت، فراهم می آورند. در این مقوله می توان از توانمندی بالقوه رودخانه کارون و رودکنار آن یاد کرد از جمله جزایر میان رودخانه که امکان تعدد این پل ها را ممکن می سازد تا شهروندان و گردشگران بتوانند از درون طبیعت به اطراف آن نگریسته و چشم اندازهایی تازه و ناشناخته را کشف نموده و کیفیت متفاوتی از منظر را مشاهده نمایند. حضور شهروندان موجب پویایی کناره های رودخانه، توسعه گردشگری و پایداری فضای عمومی شهری خواهد شد.

Keywords:

رودکنار , رودخانه کارون , پل پیاده رودخانه ای , گردشگری , کیفیت منظر , پایداری