رابطه سبکهای یادگیری باتفکرانتقادی وعملکردتحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان بیجار

هدف: تعیین رابطهی بین سبکهای یادگیری با تفکر انتقادی و عملکرد تحصیلی در دانشآموزان دورهی متوسطه میباشد. مواد وروش: در یک مطالعهی توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بر روی 252 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دورهی متوسطه در سال 93 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد سبکهای یادگیری کلب و پرسشنامه گرایش به تفکر - تحصیلی 94 انتقادی ریکتس میباشد، میانگین معدل دانش آموزان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد، برای تجزیه و تحلیل - داده ها از آمار توصیفی و استنباطی آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چهارگانه به روش همزمان استفاده شد. یافتهها: 1 هرچه تفکر انتقادی بهتر عملکرد تحصیلی بهبود مییابد. 2- هرچه دانشآموزان دارای زیرمقیاسهای، ابتکار، بلوغ و تعهد بالاتری باشند عملکرد تحصیلی بهتری خواهند داشت. 3-بین سبکهای یادگیری با عملکرد تحصیلی ارتباط وجود دارد. 4- بین سبکهای یادگیری باتفکرانتقادی ارتباط معناداری وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعات انجام شده میتوان بر لزوم بازنگری در استراتژیهای آموزشی فعلی و استفاده بیشتر از روشهای فعال تدریس باتوجه به سبکهای یادگیری فراگیران جهت بهبود وضعیت تفکر انتقادی تاکید کرد، همچنین کنش متقابل بین شاگردان و معلمان و ایجاد یک چهارچوب سازمان یافته برای فرایندهای فکری جهت تقویت تفکر انتقادی ضرورت دارد.

Keywords:

سیستمهای آموزشی , تفکر انتقادی , عملکرد تحصیلی , سبکهای یادگیری