برنامه ریزی استراتژیک در نظام آموزشی

آموزش و پرورش سرمایه گذاری یک نسل برای نسل دیگر است با این امید که نظام آموزشی شهروندانی مولد و مطیع به جامعه تحویل خواهد داد، از این رو ماهیت آموزش و پرورش آینده نگری را ایجاب می کند؛ اما حرکت به سوی آینده بدون شناخت روندها و نیروهایی که عمل می کنند از یک سوو تلاش و کاوش برای آفرینش واقعیاتی که خواهان آن هستیم از سوی دیگر به از دست دادن فرصت ها برای ایجاد زندگی بهتر می انجامد. برنامه ریزی استراتژیک به عنوان یک فرایند پویا با درونگری نسبت به واقعیات و موقعیت های موجود، ارایه راهبردها و تکنیک های موثر برای رسیدن به فردایی بهتر را امکان پذیر می سازد. برنامه ریزی استراتژیک یکی از رویکردهایی است که در سال های اخیر از سوی بسیاری از رهبران و مدیران سازمان ها به عنوان سیاستی نوین برای کاهش مسایل مبتلا به سازمان ها و نیز ارتقای کیفیت نتایج و عملکرد سازمانی مطرح شده است. یکی از انواع سازمان ها، سازمان های آموزشی است که در طول مدت طی شده از تاسیس نظام آموزشی مشخص گردیده است که دیگر شکل سنتی قادر به حل مشکلات آموزشی نخواهد بود، به همین علت لزوم بهره گیری از برنامه ریزی استراتژیک به عنوان یک ضرورت در نظام آموزشی کشور مطرح گردیده است. برنامه ریزی استراتژیک اهداف سازمانی آموزشی را با توجه به رسالت آن تعیین و از طریق مطالعات محیطی، فرصت ها، تهدیدها، نقاط قوت و ضعف سازمان را شناسایی می نماید تا از این طریق هدف های واقع بینانه تری را تعیین و به اجرا درآورد. در مطالعه حاضر، روند برنامه ریز استراتژیک، ضرورت تدوین برنامه های استراتژیک و فرآیندهای آن در نظام آموزشی مورد بررسی قرار ملاحظه و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

برنامه ریزی استراتژیک , نظام آموزشی , تمرکززدایی , فرآیند برنامه ریزی