نقش حمل ونقل انسان محور در پایداری اجتماعی شهرها نمونه موردی: بلوار دانش شهر کاشان

در کشورهای پیشرفته و صنعتی غربی و حتی کشورهای جنوب شرق آسیا سالهای زیادی است که تلاش کرده اندتا مبانی حمل ونقل پایدار و فعال بر مبنای پیاده مداری و دوچرخه سواری را در میان مردم ترویج کنند. در اینکشورها در راستای افزایش ایمنی دوچرخه سواری و پیاده روی، مسیرهای ویژهای را تدارک دیده اند که علاوه بر شاخص زیبایی، ترغیب کننده دوچرخه سواران میباشد. در کشور ایران نیز هرچند دیر اما چند سالی است که در شهرهای گوناگونی این طرح پیاده شده است. مردم کاشآنهم در زمره ساکنان شهرهای تاریخی ایران هستند که سابقه دیرینه ای در استفاده از دوچرخه دارند. بر این منوال و در شرایط کنونی که وسایل نقلیه موتوری مشکلات زیادی پدید آوردهاند بررسی جایگاه دوچرخه در نظام حملونقل شهری کاشان ضرورت دیده شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع دوچرخه سواری در کاشان و عوامل موثر در افزایش استفاده از آن میباشد. پس ازمطالعه کتابخانه ای و بررسی مبانی نظری موضوع، دادههای موردنیاز به شیوه پیمایشی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با روشهای آماری توصیفی و استنباطی )آزمونهای پیرسون، تی و فریدمن( با بهره گیری از نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان میدهد مهمترین مانع عدم استفاده از دوچرخه ترس از تصادف با وسایل نقلیه موتوری میباشد. بین استفاده از حمل ونقل انسانمحور با متغیرهای میزان آگاهی و وضعیت فضای کالبدی مسیرهای دوچرخه سواری رابطه معنیداری وجود دارد.

Keywords:

دوچرخه , حمل ونقل انسانمحور , مسیرهای ویژه دوچرخه , شهر کاشان