رابطه بین هوش اخلاقی و عملکرد شغلی در سازمان ها

امروزه سازمان ها به صورت فزاینده ای خود را درگیر مسیله ای می بینند که ان را معمای اخلاقی می نامند؛یعنی اوضاع وشرایطی شده که باید یک بار دیگر کارهای خلاف وکارهای درست را تعریف کرد؛زیرا مرز بین کارهای درست وخلاف بیش از پیش از بین رفته است.بدین ترتیب،اعضای سازمان شاهد افرادی هستند که در سازمان واطراف آن وجود دارند ودست به کارهای خلاف می زنند.در چنین شرایطی،مدیر باید از نظر اخلاقی جوی سالم برای کارکنان در سازمان به وجود آورد تا آنان بتوانند با تمام توان وبهره وری هر چه بیشتر کار کنند در دنیای امروزی، تنها رهبران با هوش اخلاقی بالا می توانند در سازمان، اعتماد وتعهد ایجاد کنند که مبنایی برای تجارت گسترده و درست است. تجارب مدیران تجاری در آمریکا، ژاپن و بسیاری از موسسات خصوصی و شرکتهای کارآفرینی، نشان داده است که رفتار اخلاقی تنها انجام درست کار نیست، بلکه انجام کار درست است. همچنین سازمانها برای حفظ بقا وپیشرفت به بهبود مستمر عملکرد خود نیاز دارند ومنابع انسانی،سرمایه های بنیادی سازمانها ومنشا هر گونه تحول و نوآوری در آنها تلقی می شوند.در این رابطه ،نظام آموزش هر کشوری از نظر نیروی انسانی ومشاغل ایجاد شده در آن،بالاترین نسبت را در میان سازمانها ودستگاه های دولتی دارا می باشد که ارزیابی عملکرد شغلی،وظیفه ای ضروری در مسیر نیل به اهداف وماموریت های سازمانی است. در این رابطه ،عملکرد شغلی دبیران از متغیرهای مهم در بهره وری این سازمانها محسوب شده و اساسی ترین عامل برای ایجاد موقعیت مطلوب در تحقق هدف های آموزشی است. عملکرد یعنی اندازه گیری نتایج واین که آیا کار را خوب انجام داده ایم یا نه .

Keywords:

معمای اخلاقی , هوش اخلاقی , بقا و پیشرفت , عملکرد شغلی