اثر نانوذرات نقره بر ظرفیت آنتی اکسیدانی مایع سلومی و بافت روده در کرم های خاکی Lumbricus terrestris نابالغ

کرم های خاکی به عنوان بیوسنسور جهت تشخیص سمیت آلاینده های محیطی از جمله نانوذرات در خاک مورد کاربرد دارند. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی سمیت نانوذرات نقره در بدن کرم های خاکی بوده است. کرم های خاکی نابالغ (بدون کمربند تناسلی) در دمای اتاق و در ظروف پلاستیکی به مدت دو هفته و تحت دو گروه شاهد و تیمار با نانوذرات نقره نگه داری شدند. کرم ها به مدت 5 و 7 روز در معرض سه غلظت زیر حد کشندگی 20، 40، 60 ppm از نانوذرات نقره قرار داده شدند. در این پژوهش فعالیت آنتی اکسیدانی تام TAC مایع سلومی به کمک تست FRAP همراه با تغییرات احتمالی بافت روده (رنگ آمیزی H&E) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج ما نشان داد که تیمارهای نانوسیلور موجب کاهش معنی دار P<0.05 در توان آنتی اکسیدانی مایع سلومی کرم های خاکی به صورت وابسته به غلظت و نیز وابسته به زمان شده اند. از سوی دیگر تغییرات منفی مثل کنده شدن پوشش اپی تلیومی پرزهای روده ای در کرم های تیمار شده با نانوذرات نقره مشاهده گردید. بر اساس این تغییرات ممکن است که نانوذرات نقره موجب القای تنش اکسیداتیو (با تولید ROS) در بدن کرمهای خاکی شده که در نتیجه آن توان آنتی اکسیدانی مایع سلومی کاهش یافته و بافت روده نیز دچار آسیب شده است. این تغییرات موجب کاهش میزان ماندگاری کرم های خاکی در خاک خواهند شد

Keywords:

نانوذرات نقره , کرم های خاکی , توان آنتی اکسیدانی تام FRAP , بافت روده