توانمندی های ژیوتوریستی شهرستان ملایر در توسعه گردشگری پایدار بر اساس مدل رینارد

در کشور ایران به رغم وجود ژیومورفوسایتهای متنوع یا مکانهای ژیومورفولوژیک ویزه، در زمینه ارزیابی قابلیت این چشم اندازها و جنبههای برنامهریزی آن همواره یک خلاء بزرگ در روند پایدار و نظاممند آنها احساس میشود. شهرستان ملایر به عنوان یک نمونه کامل دارای ژیوسایتهای در خور توجه و بکری است که به عنوان یک ناحیه مستعد به منظور توسعه پایدار گردشگری قلمداد گردد. در این پژوهش سعی بر آن است که با به کارگیری مدل ژیوتوریسمی رینارد مناسبترین مکانهای ویژه ژیومورفولوژیکی در زمینه توسعه پایدار گردشگری ارزیابی و برگزیده شوند. مدل مورد استفاده بر دو موضوع ماهیت علمی و مکمل همراه با ارایه زیر معیارهای مختلف تاکید میکند. نتایج نهایی حاصل از ارزیابی ژیومورفوسایتها بر طبق روش رینارد حکایت از قابلیتهای بیشتر سایتهای غار چال نخجیر و قلعه انوج جهت توسعه گردشگری است. بر طبق نتایج به دست آمده در مجموع سایت غار کسب بالاترین امتیاز را کسب کرد به طوری که از نظر معیارهایی چون ویژگیهای ژیومورفولوژیکی، نحوه دسترسی و به ویژه میانگین ارزش گردشگری بیشترین قابلیت گردشگری پایدار را داراست. ضرورت شناخت ظرفیتهای محیطی و میزان پایداری که موضوعی محوری در برنامهریزیهای محیطی است از ساختار روششناسی و نتایج حاصله قابل برداشت است.

Keywords:

ژیومورفوسایت , گردشگری , توسعه پایدار , روش رینارد , شهرستان ملایر