بررسی عوامل موثر بر افزایش گردشگری در بافت های تاریخی شهری؛ نمونه موردی: محله امامزاده یحیی

گردشگری امروزه به عنوان یک ضرورت برای ارتقای سلامت جامعه و همچنین ایجاد یک فضاهای شهری سرزنده تلقی می شود. با توجه به نقش فضاهای شهری، گردشگری به دنبال فضایی ست که شهروندان در آن زمانی را برای تفریح و بازیابی آرامش سپری کنند. هدف اصلی این پژوهش ارایه راهکارهای طراحانه مناسب جهت ارتقاء روحیه گردشگری در بافت های تاریخی می باشد. در این پژوهش به منظور آگاهی از نظرات شهروندان و درک بهتر مسایل و مشکلات موجود از تکنیک پرسشنامه و مشاهده مستقیم استفاده شده است. سپس با استفاده از تکنیک سوات ویژگی های محدوده مورد مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته است. در ادامه ضمن تاکید بر نیازهای گردشگر و نهایت بهره گیری از محیط و پتانسیل های آن، راهکارهایی جهت تقویت نقاط قوت، استفاده از فرصت ها و کم رنگ کردن نقاط ضعف و تهدید ارایه شده است. از اقدامات اساسی در این محدوده می توان به توجه ویژه به حرکت عابر پیاده و کاهش سرعت سواره، تنوع کاربری ها و فعالیت ها متناسب با نیازهای استفاده کنندگان، در نظر گرفتن فضاهایی برای گذران اوقات فراغت و تعاملات اجتماعی، طراحی جداره های فعال در طول شبانه روز به منظور ارتقاء امنیت و ... اشاره کرد.

Keywords:

گردشگری , بافت تاریخی , بافت فرسوده , محله امامزاده یحیی