اثر مکمل های سیمانی بر روی بتن خود تراکم

در سالهای اخیر استفاده از بتن خودتراکم افزایش یافته است. بتن خودتراکم بتنی است که می تواند ضمن حفظ دانه بندی وتحت اثر نیروی ثقل از شبکه آرماتور یک عضو بتنی مسلح عبور کرده، در زوایای قالب به خوبی جا گرفته و بدون استفاده ازلرزاننده به تراکم لازم برسد. از جمله مزایای بتن خودتراکم که موجب استفاده روز افزون از آن در دو دهه اخیر شده است،امکان اجرای طرح های هندسی پیچیده، کاهش نیروی انسانی و هزینه های بتن ریزی، افزایش سرعت، دوام و بهبود کیفیت بتنمی باشد. لزوم قابلیت زیاد عبور بتن خودتراکم از لابه لای آرماتورها و جایگیری خوب و مطمین در زوایای بسته قالب وهمچنین رسیدن به تراکم نسبی مناسب بدون استفاده از نیروی اضافی و تحت اثر وزن بتن، کارایی و روانی بالایی را برای آنطلب می نماید. برای جلوگیری از کاهش مقاومت بتن و جدایی دانه ها نمیتوان با افزایش آب کارایی بتن خودتراکم را به اندازهمورد نیاز افزایش داد. از این رو در بتن خودتراکم با اضافه کردن مواد فوق روان کننده، فیلر و اعمال اصلاحاتی بر روی طرحاختلاط آن، که در نهایت کاهش نسبت آب به سیمان را در پی دارد، کارایی لازم تامین می گردد. استفاده از مصالح مکملسیمانی اثرات ویژهای در عملکرد بتن خود تراکم دارد، زیرا این مصالح نسبت به سیمان ارزانتر هستند، در نتیجه قیمت نهاییمی تواند کمتر بشود. این مصالح مکمل، کارپذیری و دوام بتن را افزایش می دهد. همچنین یکی از مشکلات اصلی بتن را کهایجاد حرارت بالای هیدراتاسیون که مخصوصا در بتن ریزی حجیم مشکل ساز می باشد، را کاهش می دهدکه در این مقاله سعیشده است که نمونه هایی کاربردی از مواد مکمل سیمانی نظیر خاکستر بادی و روباره، دوده سیلیس و متاکویولن ارزیابی ومقایسه گردد.

اثر مکمل های سیمانی بر روی بتن خود تراکم Keywords:

بتن خودتراکم , کارایی , روانی , مکمل سیمانی , خاکستر بادی , روباره , دوده سیلیسی , متاکویولن