الگویی برای دستیابی سازمان های توسعه نرم افزار به مزیت رقابتی پایدار با استفاده از ارزیابی مهندسین نرم افزار و روش VRIO

امروزه یکی از لازمه های تداوم حضور سازمانهای توسعه نرم افزار در بازارهای به شدت رقابتی، داشتن مزیت رقابتی پایدار است. دستیابی سازمانهای توسعه دهنده نرم افزار به مزیت رقابتی پایدار بدون توجه به منابع داخلی امکانپذیر نیست. در صنعت نرم افزار، مهم ترین دارایی یک سازمان، مهندسین نرم افزاری است که دارای شایستگی های ارزشمند و کمیاب هستند که تقلید از چنین شایستگی هایی نیز به سختی امکانپذیر است. در این مقاله با مدنظر قرار دادن ماهیت و ساختار سازمانهای تولید کننده نرم افزار، الگویی با هدف دستیابی این سازمانها به مزیت رقابتی پایدار ارایه شده است. برای این کار، پس از تعیین CSFهای سازمان، شایستگی های عمومی و فنی مورد نیاز برای مهندسین نرم افزارمشخص شده و در ادامه به کمک روش VRIO شایستگی هایی که پتانسیل ایجاد مزیت رقابتی پایدار را دارند تعیین می گردند و سپس مهم ترین مرحله یعنی ارزیابی مهندسین نرم افزار صورت می پذیرد.

Keywords:

مزیت رقابتی پایدار , سازمان های توسعه نرم افزار , مهندسین نرم افزار , CSF , ارزیابی مهندسین نرم افزار , شایستگی های مهندسین نرم افزار , VRIO