بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر مهارت مقابله ای مسیله مدار در جمعیت زنان تحت خشونت خانگی همسر منطقه 15 شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر مهارت مقابله ای مسیله مدار در جمعیت زنان تحت خشونت خانگی همسر منطقه 15 شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بهره گرفته شده است. جامعه ی آماری این پژوهش، کلیه زنان تحت خشونت خانگی همسر در منطقه ی 15 شهر تهران بودند. 30 زن به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم و در هر دو گروه 15 زن جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه مهارت های مقابله ای لازاروس و فولکمن استفاده گردید که به عنوان پیش آزمون توسط دو گروه تکمیل گردید. سپس افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه مداخله ی زوج درمانی کوتاه مدت خود تنظیمی را آموزش دیدند. اما برای افراد گروه کنترل مداخله ای ارایه نگردید. پس از خاتمه ی درمان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با بهره گیری روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها بیانگر این بود که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه ی خودتنظیمی باعث افزایش میانگین مهارت مقابله ای مسیله دار در زنان تحت خشنونت هانگی همسر می شود.

Keywords:

زوج درمانی کوتاه مد , خودتنظیمی , مقابله ای مسیله مدار , خشونت خانگی