چالش های طرح های بازچرخانی آب در رودخانه زاینده رود در بازه شهری اصفهان

رودخانهها یکی از اکوسیستمهای مهم و تاثیرگذار در هر زیست بوم میباشند. رودخانه زاینده رود عامل شکل گیری و حیات شهر اصفهان است. خشکیهای اخیر رودخانه در شهر اصفهان منجر به مشکلات زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی فراوانی شده است. با خشک شدن رودخانه میزان مطالبات اجتماعی در جامعه شهری اصفهان برای احیا رودخانه افزایش یافته است. درخواستهای مردم و سازمانهای مردم نهاد در سطوح محلی از نهادهای دولتی - استانداری، شرکت آب منطقه ای اصفهان، سازمان محیط زیست، شهرداری و شورای شهر- و در سطح ملی از نهاد ریاست جمهوری مطرح شده است. برای احیاء رودخانه طرحهای مختلفی ارایه که بسیاری از آنها صرفا یک طرح سازهای بدون در نظر گرفتن جنبه های اجتماعی، زیست محیطی و اکوسیستم رودخانه بوده است. گزینه بازچرخانی آب در رودخانه زایندهرود در محدوده شهری اصفهان با هدف آب نما دار کردن رودخانه از سوی وزرات نیرو با هدف برآورده نمودن مطالبات جامعه شهری در دستور کار شرکت آب منطقه ای اصفهان قرار گرفت. در این میان، این مهندسان مشاور گزینه های متعددی ارایه نمود. در گزینه پیشنهادی ابتدایی، تامین آب تلفیقی از منابع آب سطحی و زیرزمینی در نظر گرفته شد. همچنین در پلهای تاریخی بازچرخانی به طول کم (در حدود طول دریاچه پشتبند پلهای تاریخی) و نه در سرتاسر رودخانه بازه شهری مطرح شد. بازچرخانی با پمپاژ و انتقال آب ازپاییندست به بالادست بازه و جریان ثقلی در محدوده و تکرار این فرآیند چرخشی مد نظر بوده است بررسیها و مطالعات جامع نشان داد، نه تنها این گزینه، بلکه هر طرح سازهای که طبیعت رودخانه را تغییر بنیادین دهد، علاوه بر عواقب زیست محیطی و اجتماعی، پایداری و حیات شهر را به مخاطره جدی خواهد انداخت.

Keywords:

رودخانه زاینده رود , حیات شهر , بازچرخانی , آب زیرزمینی , اکوسیستم , زیست محیطی