اقدام پژوهی اختلال نارسانویسی

هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی انجام فعالیتهای آموزشی- درمانی برای بهبود اختلالات نوشتاری با روش اقدام پژوهی مشارکتی است که در سه بعد تشخیص، اجرا و ارزیابی نتایج در نه مرحله، به مدت 6 ماه و بامشارکت 5 دانش آموز کلاس سوم دوره ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 96 - 1395 صورت پذیرفت. فعالیتهای تشخیصی و جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده، مصاحبه و بررسی اسناد قبلی نشانگر وجود اختلال نارسانویسی از نوع ریزنویسی و کمرنگنویسی در آنها بود. اقدام پژوه با انجام فعالیتهایی که بیشتر تکیه بر توانایی های روانی و جسمی دانش آموزان داشت توانست تا اقداماتی در جهت افزایش درک دو دانش آموز مورد نظر از نوشتار و همچنین ایجاد توانایی تسلط بر نوشتافزاردر آنها ایجادکند. به گواه شواهد و اطلاعات نوع دوم بکارگیری روش های اقدام پژوه موثر بوده و نتایج نشان دهنده ی بهبود وضعیت نوشتاری دانش آموزان بود.

Keywords:

اقدام پژوهی , نارسا نویسی , اختلال یادگیری