اصول پایداری محیطی در منظر طبیعی شهری

طبیعت بستری برای فعالیت های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی انسان و محیطی امن برای زیست موجودات زنده محسوب می شود. در دنیای حاضر شهرنشینی بیش از هر زمانی در طول تاریخ گسترش یافته و بسیاری از عوامل فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را متاثر از خود ساخته است. در شهرهای بزرگ فعالیت های بشری به حدی بر طبیعت اثر گذاشتهاند که نظام عادی طبیعت و ارتباط آن با دما و آب و هوا و گیاهان و جانوران را بر هم زده است. از این رو دستیابی به اصول و معیارهای بازیابی اکوسیستم های زنده و پویای طبیعی و تعامل پیوسته شهرها با مناظر طبیعی بسیار حایز اهمیت است. در این میان توجه به مبانی پایداری محیطی به عنوان یکی از رویکردهای اصلی احیا و توسعه مناظر طبیعی، می تواند راهگشای مشکلات و معضلات ایجاد شده باشد. با توجه به ضرورت موضوع، پژوهش حاضر به روش تحلیلی- توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به دنبال استخراج اصول پایداری محیطی در منظر طبیعی شهری صورت گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده، انتخاب گیاهان مناسب، مدیریت منابع آبی، استفاده صحیح از مواد شیمیایی، بهینه سازی مصرف انرژی، توجه به زیستگاه جانداران و انتخاب مواد و مصالح بومی و پایدار از عمده ترین اصول پایداری محیطی در منظر طبیعی شهری می باشند

Keywords:

منظر شهری , پایداری , منظر طبیعی , پایداری محیطی