بررسی تاثیر مولفه های پایداری اجتماعی در ارتباط با فضاهای معماری

فضا آن نقطه از گیتی است که با معیارهایی چون مرکز و راه معنا می یابد و آنگاه به مکان بدل می گردد که روحی از معنا در آن دمیده شود. بشر در ذات خود از روز نخست به دنبال نشان هایی مشترک برای پیداکردن زبانی واحد در ابراز احساسات خود بوده و خاطره همان نقطه تلاقی است، همان خاطره ای که در روندزندگی اجتماعی معنا می یابد. زندگی اجتماعی انسان که روند تکاملی خود را در طی سالیان حفظ کرده بود، با ورود تکنولوژی نقش خود را در زندگی کم رنگ ساخته و می بینیم که تعریف آن در دنیای امروز به طور کلی تغییر کرده و جایگاه آن به حد قابل ملاحضه ای تنزل یافته است. یکی از روش های خاطره انگیز کردن یک مکان اجتماعی تاثیر یک فضای تعاملی است.پایداری اجتماعی در واقع بخش غیر کالبدی معماری پایدار است. برآوردن نیازهای انسان، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیت ها در بهبود وضع او از اهداف پایداری اجتماعی است. پایداری اجتماعی رویکردی است که در آن به عدالت، زیباشناختی، آسایش، امنیت، هویت اجتماعی و تعاملات اجتماعی پرداخته شده است. در این پروژه روش پژوهش توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای می باشد. این مقاله با تکیه بر مطالعات اجتماعی و مطرح کردن مکان به مفهوم فضای معماری ارزشمند، به دنبال یافتن مهم ترین عوامل معمارانه ای است که می توانند در جهت جذب مشارکت مردمی و تقویت پایداری اجتماعی در فضاهای معماری سودمند واقع شوند.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , فضای معماری , مکان