ارث اقلیت های دینی و مذهبی در ایران

ارث یکی از نهادهای اجتماعی است که قواعد و اصول حقوقی در آن کمتر راه یافته است و در ادوار تاریخ ملت ها، به سنت ها و آداب و رسوم اجتماعی بنا شده است و به همین دلیل در نهاد مزبور بر آداب و رسوم ملت ها و سنت های مذهبی پیش از قواعد حقوقی تکیه می شود و حقوق ایران نیز از این قضیه مستثنی نیست و یکی از مسایل پیچیده حقوقی نظام ما احوال شخصیت ایرانیان غیر شیعه است که ارث یکی از مصادیق آن است. ماده واحده در قانون اجازه رعایت احوال شخصیت ایرانیان غیر شیعه در محاکم (مصوبه دهم مردادماه 1٬312) ارث ایرانیان غیر شیعه را که مذهب آنان به رسمیت شناخته شده است، تابع قواعد و عادات مستند متداول در مذهب متوفی دانسته است. این واحد در دو اصل 12 و 13 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز تایید شده است. مقاله حاضر پاسخ به این پرسش است که آیا با تصویب و الحاق ماده 881 مکرر قانون مدنی میان ماده مزبور و قانون اجازه رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیر شیعه تعارض ایجاد شده است یا خیر عده ای بر این عقیده اند که با تصویب و الحاق ماده 781 مکرر قانون مدنی ماده واحده مصوب 1٬312 در جایی اعمال می گردد که مورث گفته باشد و ورثه او نیز در تمامی طبقات کافر باشند در حالی که قانون گذار در هنگام تصویب ماده واحده توجه به اختلاف ادیان متوفی و وارث داشته است. به علاوه اینکه ماده واحده نیز مطابق با روایاتی است که صفوف دارند به اینکه حادثه کافر در کنار وارث مسلمان از مورث کافر ارث می برد. بنابراین محاکم در مقام حل تعارض میان قانون اساسی و قانون عادی باید قانون اساسی را مقدم بداند.

ارث اقلیت های دینی و مذهبی در ایران Keywords:

اقلیت دینی , منع و حجب , ایرانیان غیر شیعه , مورث کافر , مورث مسلمان