بررسی اثربخشی محرکهای شنیداری و ریتمیک ملودیک موسیقی بر رشد خویشتن داری درکودکان پیش دبستانی

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی محرک های شنیداری و ریتمیک-ملودیک )موسیقی( بر رشد خویشتن داری در کودکان پیش دبستانی انجام شد. این پژوهش ، مطالعه ای شبه تجربی با روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کودکان مقطع پیش دبستانی منطقه گلشهر کرج در سال تحصیلی 95-96بود. نمونه پژوهش شامل 30 کودک پیش دبستانی بود که بعد از همسانی نمونه ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته و همچنین پرسشنامه نیوشا، به صورت تصادفی ، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه ) 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل( به صورت تصادفی قرار گرفتند و سپس مداخله آزمایشی انجام شد. ابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه مهارت اجتماعی بود. برای تجزیه و تحلیل داده از روشهای آماری توصیفی )فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار( و استنباطی )تحلیل واریانس( استفاده شد. نتایج نشان داد که محرک های شنیداری و ریتمیک-ملودیک )موسیقی ( بر درک خویشتن داری موثرمی باشد. بنابراین بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که محرک های شنیداری و ریتمیک-ملودیک )موسیقی ( میتواند به عنوان یک روشموثر در ارتقاء خویشتن داری در کودکان پیش دبستانی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

محرک های شنیداری و ریتمیک-ملودیک , خویشتن داری