تعیین ریسک ریزش های دایروی با استفاده از تحلیل قابلیت اطمینان (مطالعه موردی: دیواره نهایی بلوک تکتونیکی II معدن سه چاهون)

پایداری شیب سنگ های خرد شده یکی از مسایل ژیوتکنیکی است که دارای عدم قطعیت های بسیاری است. در اینگونه موارد تحلیل پایداری با مشکلاتی از قبیل عدم قطعیت مولفه های مقاومتی و مکانیکی روبروست. در مقاله ارایه شده روش تحلیل قابلیت اطمینان بر مبنای روش قطاع های سارما برای در نظر گرفتن عدم قطعیت های مولفه های فیزیکی و مکانیکی استفاده شده است. روش تحلیل قابلیت اطمینان دومین ممان از مرتبه اول (FOSM) برای یک مورد عملی بکار گرفته شده است. در این روش بدون نیاز به شکل تابع توزیع مولفه های ورودی تنها با داشتن دو ممان آماری اول (میانگین و انحراف معیار) از هر یک از مولفه های فیزیکی و مکانیکی می توان ضریب اطمینان، احتمال ریزش و قابلیت اطمینان به شیب سنگ مورد نظر را تعیین نمود. مدل هندسی و مکانیکی و تحلیل قابلیت اطمینان مقطع 1 از بلوک تکتونیکی II معدن سه چاهون بوسیله نرم افزار Mathematica با توجه به قابلیت های بالای برنامه نویسی و بصری این نرم افزار تهیه شد. با توجه به اینکه احتمال ریزش نمی تواند بیانگر شدت وقوع حادثه و یا پیامدهای آن باشد لذا برای نشان دادن اهمیت سطح ریزش از مفهوم ریسک ریزش استفاده شده است. برای تعیین ریسک، وزن یا حجم بخش ریزشی در احتمال ریزش ضرب شده است. نتایج سطح ریزش با نتایج حاصل از تحلیل های انجام شده در نرم افزار Slide به روش مونت کارلو مقایسه شد. که نتایج حاصل برتری نسبی روش FOSM در تعیین میزان قابلیت اطمینان و احتمال ریزش با توجه به داده های مسیله را نشان می دهد.

Keywords:

تحلیل پایداری , قابلیت اطمینان , توده سنگ های خردشده , روش دومین ممان از مرتبه اول , ریسک ریزش