بررسی الگوی معماری خانه های تاریخی رامهرمز

رامهرمز از جمله شهرهای استان خوزستان است که بافت تاریخی آن جز بافت های بارزش محسوب می شود. رامهرمز از ادوار مختلف تاریخ دارای ارزش و اهمیت بوده است، نام آن از زمان ساسانیان انتخاب شده و در اصل رامهرمز اردشیر بوده است. در دوره ایلام نو با توجه به آثاری تا کنون یافت شده است و به گفته باستان شناسان پایتخت ایلام نو بوده است. با توجه به موقعیت جغرافیای آن بارها مورد تعرض قرار گرفته و دچار ویرانی شده است. الگوی معماری مسکونی رامهرمز با توجه به عکس هوایی سال 35 و آثار یافته ها مربوط به دوره قاجار تاکنون می باشد. هر چند در دوره معاصر این روند تخریب بافت همچنان ادامه داشته است. البته جنگ تحمیلی نیز مزید بر علت بوده است. معماری مسکونی رامهرمز نوعی معماری درونگراست که با توجه به اقلیم گرم و نیمه مرطوب رامهرمز و استفاده از مصالح بومی و سنتی آن، معماری با استفاده از سنگ و گچ می باشد. البته در موارد بسیاری نیز از آجر استفاده شده اما اغلب آن با استفاده از سنگ و گچ می باشد. استفاده از بادگیر جهت ایجاد کوران در خانه و استفاده از بادهای مطلوب از جمله ویژگی های معماری آن می باشد. برای این مقاله 5 خانه به صورت موردی و یک نمونه ( عمارت امیر سپهدار یا صمیمی) به عنوان الگوی اصلی انتخاب شده و به مقایسه آنها پرداخته شده است.

Keywords:

معماری , الگوی معماری , خانه تاریخی , رامهرمز