بررسی اثر روش های خاک ورزی حفاظتی بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی خاک در کشت گندم در منطقه خنداب استان مرکزی

یکی از مشکلات کاهش تولیدات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک پایین بودن میزان مواد آلی خاک است. کاربرد فن آوری های مطلوبی همانند سیستم های خاکورزی حفاظتی به عنوان یکی از روشهای کاربردی در کشاورزی پایدار، می تواند سبب کند شدن روند تخریب زمین ها و افزایش پایداری در کشاورزی شود . پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر سیستمهای مختلف خاکورزی بر خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار انجام گرفت. عملیات خاک ورزی در قطعه زمینی در منطقه خنداب استان مرکزی که بقایای محصول ذرت در آن وجود داشت، بر اساس تیمار های آزمایش انجام شد. نتایج نشان داد با انجام روش های خاک ورزی حفاظتی(چیزل پکر گاوآهن مرکب و کشت مستقیم) عملکرد محصول کاهش قابل توجهی نمی یابد و اختلاف عملکرد این سه روش با روش کشت مرسوم در سطح آماری 5 درصد معنی دار نمی باشد. مقدار نفوذ پذیری روش کشت مستقیم بیشترین مقدار می باشد. میزان نفوذ پذیری در دو روش استفاده از چیزل پکر و گاوآهن مرکب بیشتر از روش کشت مرسوم می باشد. همچنین کمترین میزان مصرف سوخت مربوط به روش کشت مستقیم و بیشترین میزان مصرف سوخت مربوط به روش خاک ورزی مرسوم می باشد .

Keywords:

خاک ورزی حفاظتی , بقایای گیاهی , خواص فیزیکی خاک , گندم