اثرات کم آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک سویا

به منظور بررسی اثرات کم آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد دانه و برخی صفات فیزیولوژیک دو رقم سویا، آزمایشی در مزرعه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرمان، بهار سال 1394 انجام شد. عامل اصلی سه سطح آبیاری بود که در پتانسیل های رطوبتی 40-35 I1 ؛ 60-55 I2 و 80-75 I3 سانتی بار خاک انجام شد و عامل فرعی چهار سطح کود نیتروژن ( صفر، 50 ، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و دو رقم سویا (L17 و ویلیامز) بودند. صفات مورد مطالعه عملکرد دانه، شاخص سطح برگ، محتوی نسبی آب برگ و پرولین بودند. نتایج نشان دادند که همه صفات به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح آبیاری قرار گرفتند و تنش خشکی منجر به کاهش آنها گردید. مصرف کود نیتروژن نیز سبب افزایش همه صفات مورد بررسی گردید. اثر متقابل آبیاری در رقم، و اثر متقابل آبیاری در نیتروژن صفت پرولین را تحت تاثیر خود قرار دادند. در شرایط تنش خشکی رقم ویلیامز نسبت به لاین L17 بالاترین عملکرد دانه را تولید نمود در حالی که بیشترین، محتوای پرولین برگ و محتوای آب نسبی برگ مربوط به لاین L17 بود. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف نیتروژن باعث افزایش سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ و میزان پرولین برگ در شرایط تنش خشکی گردید و عملکرد دانه سویا را افزایش داد.

Keywords:

آبیاری , ارقام سویا , تنش خشکی , عملکرد دانه , نیتروژن