مقایسه روش استانداردهای API579 و ASME B31G در بررسی مناسب سرویس دهی بودن خطوط لوله انتقال نفت و گاز

خطوط لوله انتقال نفت و گاز زیرزمین مدفون هستند. به همین دلیل تحت تاثیر شدید محیط خورنده اطراف خود و تنش های ناشی از رانش زمین قرار دارند. علیرغم حفاظت های فنی که از خط لوله در مقابل عیوب خوردگی و محیطی به عمل می آید، ولی عموما به دلیل آسیب دیدن پوشش و ضعف سیستم حفاظت کاتدی در طول سالیان عمر خط لوله و تغییر شرایط فرآیندی و محیطی، بروز خوردگی و تضعیف مقاومت لوله در برابر فشار بهره برداری اجتناب ناپذیر است. لذا ریسک شکست خط لوله و ایجاد نشت و انفجار و احتمال آسیب به افراد، تاسیسات و محیطزیست افزایش مییابد؛ بنابراین بازرسین فنی پس از کشف نقاط معیوب خط لوله به کمک ابزارهای موجود، با استفاده از روشها و تکنیک های مدون از جمله API-579 و ASME-B31G سعی در برآورد امکان ادامه بهره برداری از خطوط لوله معیوب مینمایند . در این مقاله با کمک یک مطالعه موردی کارایی این دو روش با هم مقایسه شد و مشاهده شد که استاندارد API-579 در بررسی لوله های دچار خوردگی بسیار محافظهکارانهتر از استاندارد B31G عمل میکند و بسیاری از لوله هایی که طبق B31G قابلاستفاده و بهرهبرداری هستند، طبق API-579 مردود بوده و نیاز به تعویض و تعمیر دارند. لذا استفاده از API-579 هزینه تعمیرات و تولید را بالا خواهد برد.