اصول و الزامات مربوط به مباحث زیست محیطی و HSE در ساخت و ساز

زندگی بشر همواره با ریسک همراه بوده و ریسک شامل خطریستکه به علت عدم اطمینان در مورد وقوع حادثه ا ی در آندهی پ یشم ی یآ د. از طرفی، انسان ها از ابتدای پیدایش تمدن با احتمال خسارت روبه رو بوده اند. به شکلی که با محیطی سرشار از خطرات و مخاطرات مواجه بوده اند. خطراتی همچون طبیعت و حیوانات وحشی و همچنین خطرات انسان ها نیز می شدکه اینگونه خطرات موجب ریسک می گردیدند.[1] از طرفی با توجه به تعاریف موجود از توسعه پایدار، می توانبه یا ن مهم دست یافت که استفاده از منابع در صنعت ساختمان به گونه ای باشد که سامانه های طبیعی فرصت برای بازسازی داشته باشند و موجب آلوده شدن محیط زیست نشوند که این همان سیستم مد یریت HSE است که یا ن سیستم در راستای تحقق معین بهداشت ،امنی ی و محیط زستی توسط سازمان بین المللی استاندارد تدوین گردید.[2]،[3]اما نکته ای که در این میان هست متاسفانه سرمایه گذاران بخش مسکن اغلب بصورت غیرحرفه ای وارد این صنعت شده یا میشوند و از طرفی بهانه محدودیت منابع مالی، نیروی انسانی و افزایش قیمت تمام شده مستحدثات موجب گردیده تا با چشم پوشی نمودن از برخی مقررات و قوانین و همچنین اصول اساسی ساخت وساز، ساختمان هایی ساخته شود که خود عامل خطر آفرینی می گردند. و از سوی دیگرکشور ایران سال هاست که از پدید ه های طبیعی همچون زلزله، زمین لرزه و سیل، متحمل خسارت های بیشماری گردیده و در سال های اخی ر ین ز بحرانهایی نظی ر کم آبی، آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بالای انرژی و همچنین بحران تغییرات اقلیمی نیز بدان اضافه گردیده است، لذا به منظور کاهش، مدیریت و جبران خسارت ها، آگاهی از فاکتورهای موثر در کاهش رسکی حوادث در ساختمان ها، بسیار اهمیت دارد، و برای به حداقل رساندن خسارا ت ناشی از موارد فو ق الذکر، باید نکات مهندسی و امنی ی در ساخت ساختمانها تحت عنوان مجموعه دستورالعملهای مقررات ملی سا ختمان رعایت شود.