سنجش وضعیت عملکرد طرح نواحی منفصل شهری در روند حاشیه نشینی شهر مشهد (نمونه موردی: ناحیه توس، قرقی و شهرک باهنر)

این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر روش های اسنادی و پیمایشی با استفاده از 340 پرسشنامه و مصاحبه با 15 نفر از کارشناسان مدیریت شهری به دنبال پاسخگویی به این سوالات است که آیا نواحی منفصل در شهر مشهد باعث کنترل حاشیه نشینی شده اند یا موجب تسریع روند آن از میان 3 ناحیه منفصل در شهر مشهد کدام ناحیه در زمینه اهداف خود (کنترل حاشیه نشینی) موفق تر بوده است نتایج حاصل از فرضیه تحقیق با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد نواحی منفصل شهری در ابعاد اقتصادی، کیفیت زندگی، خدمات رفاهی بعد از الحاق از وضعیت بهتری برخوردار شده اند، اما در زمینه زیست محیطی نسبت به گذشته تفاوتی نداشته اند و در زمینه اجتماعی تغییرات منفی رخ داده است، اما این میزان از تغییرات در 3 ناحیه منفصل یکسان نبوده است، بلکه ناحیه توس در شاخص کیفیت زندگی از دو ناحیه دیگر از وضعیت بهتری برخوردار بوده است و این سطح معناداری با اطمینان 95 % قابل تعمیم است. در شاخص اجتماعی نیز شهرک باهنر نسبت به قرقی از وضعیت بهتری برخوردار بود که این سطح معناداری با اطمینان 95 % قابل تعمیم و تایید است. در بقیه شاخص ها میزان خطای مشاهده شده بیشتر از خطای استاندارد 0.05 است و از تحلیل های سایر شاخص ها صرف نظر گردید. نتایج حاصل از تاپسیس فازی نشان داد ناحیه توس در تحقق اهداف خود موفق تر عمل کرده است. در مجموع ناحیه توس باعث کنترل حاشیه، شهرک باهنر در حال تبدیل شدن به حاشیه و قرقی باعث گسترش حاشیه شده اند.

Keywords:

شهر مشهد , نواحی منفصل , ناحیه , مهار حاشیه نشینی