ارزیابی تکنولوژی تطبیقی در طراحی و نقش آن در توسعه معماری تعاملی

پیشرفت تکنولوژی، صنعتی شدن شهرها و نفوذ معماری غرب، بازتابی موثر را در زندگی و سلیقه مردم داشته است.هم چنین معماری، روحی عجین شده با فرهنگ مردم می باشد. پیدایش هر اثر معماری بر ارکانی استوار است ؛ فرم، عملکرد، تکنولوژی و محتوا را می توان از ارکان معماری محسوب نمود که هر یک در پیدایش اثر نقشی را ایفا می نماید؛ فرم را به شکل و هندسه بنا و زیبایی، عملکرد را به بهره گیری از فضا و کارایی، محتوا را به هویت و مبانی نظری اثر اطلاق می نمایند و تکنولوژی را بطور معمول شامل ابزارها، ماشین آلات و تکنیک های ساختمانی می دانند. نوعی معماری براساس تکنولوژی دیجیتال خلق نمایند که رابطه فعال انسان و فضای معماری را نشان دهد و نام معماری تعاملی را بر آن نهاده اند. معماری تعاملی طرح کلی دیدگاهی برای آینده، از طریق ترکیب و یکپارچه سازی تکنولوژی جدید می باشد. بطور کلی معماری تعاملی شامل سه موضوع تعامل انسان و محیط، ابزارهای محرک فیزیکی و زیرساخت های محاسباتی قابل ادغام می باشد. در این مقاله، طراحی معماری با رویکرد تعاملی مورد تاکید قرار گرفته و با تشریح مراحل مختلف طراحی معماری تعاملی و سه موضوع اصلی مورد اشاره، سعی خواهد شد تا با معرفی ابزارهای تکنولوژی دیجیتال در قالب سیستم های CAD، محیط های مجازی و ابزارهای مشارکتی، نقش مثبت معماری تعاملی در پرنمودن فضاهای خالی از پردازش های اتوماتیک در طراحی نشان داده شود. نتایج این مقاله نشان می دهد که چگونه معمار می تواند آنچه را که می بیند، می شنود و لمس می کند و یا اطلاعاتی را که دریافت می نماید، در رویکردی تعاملی فرآوری نموده تا استفاده کنندگان از طرح بتوانند زمان بیشتری را با محیط معماری اطرافشان درگیر شوند. علیرغم آن، باتوجه به نیازهای امروزی جامعه ایرانی که می بایست با استفاده از تکنولوژی نوین مرتفع گردد بهره گیری از تکنولوژی مدرن رو به فزونی نهاده است. لذا برای منتفع شدن هرچه بیشتر از فواید آن و دور ماندن از آسیب های آن بایستی به بستر فکری و فلسفی تکنولوژی مدرن و همچنین تاثیراتی که در فضای زیستی بوجود می آورد توجه نمود.

ارزیابی تکنولوژی تطبیقی در طراحی و نقش آن در توسعه معماری تعاملی Keywords:

معماری تعاملی , تکنولوژی مدرن , رویکرد دیجیتال