جایگاه و مفهوم شمسه در تجلی هنر معماری اسلامی در دوره قاجاریه
Publish place: International conference on architecture,civil and urban development at the beginning of the third millennium
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,847
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IACUT03_359
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397
Abstract:
هنرمندان مسلمان، فوق العاده به ایجاد نور و آنچه که نور منعکس می کند در آثارشان توجه داشته اند. به همین علت هنرهای آتشین که عبارت از مینا و سرامیک و کاشی سازی و از این قبیل هستند؛ در هنرهای اسلامی و در همه جای دنیای اسلام رواج داشته است.نقطه مرکزی را در گنبدها معمولا با نور ملازم می کنند و در تذهیب که معمولا در شمسه ها چنین حالتی ظاهر می شود، با رنگ طلا در مرکز، بیان می شود. این که نقطه اول را که همان نقطه 8 پایانی سلوک عشقه هاست، به نور تعبیر می کنند، برگرفته از تفکر عرفانی اسلام است که در قرآن کریم نیز بر آن تاکید شده است. خداوند خود را نور می داند. این نور همه عالم وجود را از غیب و شهادت در بر می گیرد و از این رو برای دریافت آن، سیر به درون که مرجع الهام سالکان و منبع انوار الهی است .دو عامل در هنر اسلامی خیلی مهم است. این دو عامل یکی عامل نقش های هندسی و دیگری عامل نقش پیچک است.
Authors
پویا دولابی
استادیار معماری دانشگاه خلیج فارس بوشهر
احمدرضا کابلی
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی ماهشهر
غزال مسافرزاده
دانشجوی دکترا تخصصی معماری دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر
فاطمه نظرزاده
دانشجوی دکترا تخصصی معماری دانشگاه آزاد اسلامی بوشهر