بررسی مقاومت فشاری بتن خود تراکم حاوی الیاف پلی الفین و زیولیت

روش های نوین اجرای سازه های مختلف و در برخی موارد ضرورت های اجرا، منجر به رویکرد مهندسین به استفاده از بتن خودتراکم شده است. یکی از ویژگی های بتن خودتراکم نقش مواد پرکننده می باشد، لذا تاثیر جنس و عملکرد این مواد بر روی خواص بتن سخت شده حایز اهمیت است. در بین مواد مورد استفاده در این تحقیق، زیولیت که دارای خاصیت پوزولانی بوده به میزان 10 درصد وزنی سیمان در تمامی طرح اختلاط ها جایگزین سیمان مصرفی شد . همچنین برای ارتقاء مقاومت فشاری بتن خود تراکم از الیاف پلی الفین با درصد های حجمی مختلف 0.25 ، 0.5 ، 0.75 ، 1 و 1.25 درصد در این تحقیق استفاده شده است و تاثیر آن ها بر مقاومت فشاری بتن خودتراکم مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور جهت بررسی تاثیر این مواد بر مقاومت فشاری بتن خودتراکم 12 طرح اختلاط پیش بینی شد و در دو نسبت آب به چسباننده 0.33 و 0.38 مورد بررسی قرار گرفتند و آزمایش مقاومت فشاری در سنین 3، 7، 28 و 56 روزه انجام گردید. با توجه به نتایج، بهترین مقاومت فشاری مربوط به نمونه حاوی 0.5 درصد حجمی الیاف پلی الفین (M2) با نسبت آب به چسباننده 0.33 می باشد. به طوری که نمونه M2 با نسبت آب به چسباننده 0.33 در سن 28 روز به میزان 13.44 درصد در مقاومت فشاری نسبت به نمونه شاهد خود رشد داشته است.

Keywords:

بتن خودتراکم , مقاومت فشاری , الیاف پلی الفین , زیولیت