دیدگاه اسلام نسبت به معلولین و چگونگی ایجاد معماری متناسب با معلولین و ناتوانان براساس آموزه های اسلامی

در آیات و متون اسلامی بر لزوم توجه به معلولان و یاری رساندن به آنان مکررا تاکید شده است. سیره ی اهل بیت و ایمه نشانگر این خط مشی در کلیه ی امور و در جامعه بوده است. ایمه هرگز کسی را به خاطر معلولیت از حضور در اجتماع معاف نمی کردند. بلکه همواره همه ی افراد را به حضور در جامعه و مساجد و گروه ها دعوت می نمودند. در مواردی که فردا به خاطر مشکلی رنجی داشت سعی داشتند به هر ترتیب آنان را به اجتماع وارد کنند و مانع از انزوای این افراد شوند. بنابراین در دین ما و آموزه های رفتاری ایمه اطهار توجه به افراد معلول و حضور آنها در اجتماع همواره توصیه شده است. متاسفانه با وجود توصیه های فراوان و روایات متعدد به جا مانده از معصومین و آیات قرآنی و حتی وجود قوانین مشخص و مدون در خصوص حقوق معلولین در کشور ما توجه چندانی به این قشر نمی شود و این افراد به انزوا رانده شده اند. اندک فعالیت های انجام شده نیز یا خود دارای اشکالاتی هستن یا به مرور زمان به علت سهل انگاری و استفاده ی غلط از بین می روند. در همین راستا در فضاهای معماری و فضاهای شهری که بخش بزرگی از جامعه هستند موظفیم اصولی را در طراحی به کار بگیریم که نه تنها افراد را از حضور در اجتماع منع نکند، بلکه آنان را به این حضور تشویق نماید.

Keywords:

اسلام , معلولین , ناتوانان , معماری , آموزه های اسلامی