نگاهی به مبانی پایداری در معماری بومی منطقه سیستان

از اواسط قرن بیستم، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحثی بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل و از این منظر حفظ منابع انرژی، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به مهمترین تدابیر توسعه پایدار شده اند. از دیگر سو یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به ویژه ایران، مصرف انرژی های فسیلی در فضاهای مسکونی است، که با توسعه شهرها و روستاها و افزایش روز افزون جمعیت به تعداد مصرف کنندگان سوختهای فسیلی نیز افزوده می شود. این مساله باعث سرایت مفاهیم توسعه پایدار به معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز میکند .در این مقاله با تبیین مبانی توسعه پایدار در معماری به بررسی این مفاهیم در معماری بومی سیستان پرداخته و بر این اساس راهکارهایی جهت معماری معاصر منطقه از منظر توسعه پایدار ارایه گردیده است.

Keywords:

سیستان , معماری بومی , قلعه نو , توسعه پایدار