اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نگرانی، نگرش های ناکارآمد بیماران دیابتی نوع دو

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نگرانی، نگرش های ناکارآمد بیماران دیابتی نوع دو اجرا گردید. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران دیابتی نوع دو شهر ساری در بهار سال 96 به تعداد 20 نفر بود. به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس داوطلبانه تعداد 20 نفر با استفاده از گمارش تصادفی ساده در یکی از دو گروه آزمایش 10 نفر و کنترل 10 نفر قرار گرفتند. در این طرح، تنها برای آزمودنی های گروه آزمایش جلسات درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی طی 8 جلسه هر جلسه به مدت 120 دقیقه برگزار شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های نگرش های ناکارآمد ویسمن و همکاران DAS فرم کوتاه 1978 پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا 1990 بود که در پیش آزمون و پسآزمون در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS-21 ، با استفاده از شاخص های آمار توصیفی میانگین و انحراف معیارتوصیف شده و جهت تعمیم اطلاعات حاصل از نمونه به جامعه آماری از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که استفاده از درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان نگرانی و نگرش های ناکارآمد تاثیر دارد و آنها را کاهش میدهد.

Keywords:

درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی , نگرانی , نگرش های ناکارآمد