نقش تنبیه و تشویق در تربیت فرزند از دیدگاه قرآن و روایات

در تلقی دینی انسان موجودی الهی است که روح خدا در او دمیده شده و استعدادهای متنوعی برای رسیدن به کمال در درون او گذاشته شده است. این استعدادها در اثر تعلیم و تربیت صحیح شکوفا می شود. اما در خصوص شیوه و اصول حاکم بر فرایند تربیت مسایل زیادی وجود دارد که بدون تبیین آنها فعالیت های تربیتی قادر به دستیابی افداف تربیتی نخواهند بود. در این میان یکی از اصول مهم تعلیم و تربیت اصل تشویق و تنبیه است. بر اساس همین اصل، پیامبران و برگزیدگان الهی نیز بشارت و انذار را برای هدایت انسانها به کارمی بردند. تشویق و تنبیه از جمله الگوهای تربیتی است که برای آگاه کردن فرد نسبت به کارهای منفی یا مثبت اش انجام می شود و در شکل گیری هنجارها نقش مهمی دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش تشویق و تنبیه در تربیت فرزند از دیدگاه قرآن و روایات می باشد. در تعلیم و تربیت، امر تشویق و تنبیه یا پاداش و کیفر به عنوان یکی از عوامل و محرک های مهم تلقی می شود. در سایه تشویق می توان فرد را به کارهای مطلوب واداشت و اراده و عزم او را تقویت کرد

Keywords:

تنبیه , تشویق , تربیت , فرزند , قرآن , روایات