بررسی میزان شیوع و عوامل خطر بیماری زبان آبی در گاوداری های شیری استان فارس

بیماری زبان آبی یکی از بیمار یهای ویروسی نشخوارکنندگان است که توسط پشه های کولیکوییدس منتقل می شود و دارای اهمیت اقتصادی و بهداشتی می باشد. تاکنون گزارشی از میزان شیوع بیماری زبان آبی در گاوداری های استان فارس منتشر نشده است، لذا این تحقیق با هدف بررسی میزان شیوع سرمی ویروس زبان آبی و تعیین فاکتورهای خطر آن در گاوداری های شیری استان فارس انجام گرفت. برای این منظور نمونه خون از 521 راس گاو در گاودار یهای منتخب استان و در دو منطقه گرمسیر و معتدل اخذ گردید. پس از جداسازی سرم از نمونه های خون وجود آنتی باد یهای ضد ویروس زبان آبی با استفاده از کیتهای تجاری الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشانداد که 77 / 19 درصد از نمون هها دارای آنتی بادی های ضد ویروس زبان آبی بودند. بین بیماری و فاکتورهای خطر مورد بررسی شامل سن، درجه حرارت محیط، جنس، نژاد و نوع پرورش ارتباط معنی داری ) 05 / p > 0 ( مشاهده شد، اما در رگرسیون لجستیک با در نظر گرفتن همه عوامل خطر، مدل معنی دار نشد. در نهایت می توان نتیجه گیری کرد که اگرچه میزان شیوع سرمی ویروس زبان آبی در گاودار یهای استان فارس خیلی بالا نیست، ولی با توجه به این که گاو به عنوان مخزن اصلی ویروس شناخته شده، لذا تحقیقات بیشتر در این زمینه همچون تعیین الگوی توزیع پشه های ناقل، جداسازی ویروس و تعیین سکانس ژنی آن پیشنهاد می شود.

Keywords:

زبان آبی , کولیکوییدس , استان فارس , ایران , گاو شیری