بررسی نگرش والدین و معلمان در مورد نحوه جاگماری آموزشی دانش آموزان تیزهوش دوره راهنمایی شهر رشت در سال 90-1389

پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش های والدین و معلمان دانشآموزان تیزهوش در ارتباط با دو شیوه آموزشی تلفیقی و جداسازی شده صورت گرفت. روش پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن زمینه ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه معلمان و والدین دانش آموزان تیزهوش دوره راهنمایی شهر رشت در سال تحصیلی 90-1389 تشکیل می داد که همه آنها به عنوان نمونه ( 64 نفر معلم و 96 نفر والدین) انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته سنجش نگرش والدین و معلمان دانش آموزان تیزهوش در ارتباط با جاگماری آموزشی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده از روش های آماری توصیفی مانند فراوانی و درصد و روشهای آمار استنباطی مانند آزمون کالموگروف - اسمیرنف و آزمون تی مستقل استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که نگرشهای هم والدین و هم معلمان نسبت به رویکرد آموزش تلفیقی منفی و نسبت به رویکرد آموزش جداسازی شده، مثبت میباشد و رویکرد آموزش جداسازی شده را ترجیح می دهند. بر این اساس پیشنهاد می شود وزارت آموزش و پرورش با همکاری متخصصان دانشگاهی به طراحی و اجرای گارگاه های ویژه آشنایی با آموزش تلفیقی برای والدین و معلمان همه دوره های تحصیلی بپردازد و دانش و اطلاعات والدین و معلمان در مورد مزایای آموزش تلفیقی را افزایش دهد تا با تغییر نگرش والدین و معلمان در جهت همسو شدن با نظام آموزش تلفیقی قدم های عملی بردارد.

Keywords:

نگرش والدین و معلمان , دانش آموزان تیزهوش , جاگماری آموزشی