الگوی پیش بینی احساس تنهایی بر مبنای تعامل معلم با دانش آموز و ابعاد ادراک شایستگی در میان نوجوانان با و بدون نقص بینایی

هدف از انجام گرفتن این پژوهش پیش بینی احساس تنهایی براساس تعامل معلم با دانشآموز و ابعاد ادراک شایستگی در میان نوجوانان با و بدون نقص بینایی بود، که با روش تحقیق همبستگی به انجام رسید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه نوجوانان با و بدون نقص بینایی بود که در مقطع راهنمایی مدارس تلفیقی تحصیل می نمودند. آزمود نی های پژوهش که با روش هدفمند انتخاب شدند، شامل 46 دانش آموز با نقص بینایی ( 25 پسر و 21 دختر) و 46 دانش آموز بدون نقص بینایی ( 25 پسر و 21 دختر) بودند که به صورت تلفیقی در مقطع راهنمایی مدارس شهرستان شیراز به تحصیل اشتغال داشتند. مقیاس تعامل معلم دانش آموز ، مقیاس ادراک شایستگی، و پرسشنامه احساس تنهایی به عنوان ابزار سنجش مورد استفاده قرار گرفت. مطالعه ویژگی های روان سنجی این ابزارها در پژوهش حاضر، نشان از روایی و پایایی قابل قبول آنها داشت. یافته ها مبین آن بود که با فزونی یافتن هر یک از ابعاد ادراک شایستگی، احساس تنهایی کاهش می یابد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که شایستگی اجتماعی مهم ترین عامل پیش بینی کننده احساس تنهایی است. تعارض در تعامل معلم و دانش آموز، که رابطه ای مستقیم با احساس تنهایی داشت، دومین عامل پیش بینی کننده این متغیر شناخته شد. نتایج نشانگر آن بود که دختران نسبت به پسران، احساس تنهایی بیشتری را تجربه می نمایند. همچنین، یافته ها حاکی از آن بود که احساس تنهایی دانش آموزان، در مدارس مجری طرح تلفیقی، از نقص بینایی تاثیر نمی پذیرد. از پیشنهادهای این پژوهش، کمک به گسترش شایستگی اجتماعی دانش آموزان است. همچنین، توصیه می شود که به منظور روشن ساختن نقش تعامل معلم دانش آموز در خود ادراکی و احساس تنهایی دانش آموزان تحقیقات بیشتری در آموزش تلفیقی صورت پذیرد.

Keywords:

احساس تنهایی , تعامل معلم با دانش آموز , ادراک شایستگی , دانش آموز با نقص بینایی