پیش بینی ابعاد خلاقیت براساس جهت گیری های هدف در درس ریاضی در میان دانش آموزان دبیرستان های پرورش استعدادهای درخشان، نمونه دولتی و عادی در سال تحصیلی 90-1389

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه جهت گیری های هدف در درس ریاضی با ابعاد خلاقیت در میان دانش آموزان دبیرستان های پرورش استعدادهای درخشان، نمونه دولتی و عادی بود. روش پژوهش حاضر هم بستگی است. آزمودنی ها و پژوهش شامل 410 دانش آموز سال اول دبیرستان (216 دختر و 194 پسر) بودند که به روش طبقه ای - خوشه ای از دبیرستان های شهرستان شیراز انتخاب شدند. مقیاس جهت گیری هدف در درس ریاضی و پرسش نامه مدادی - کاغذی چند گزینه خلاقیت به عنوان ابزار سنجش در این تحقیق به کار برده شد. مقیاس جهت گیری های هدف در درس ریاضی از سه مولفه تبحر گرایی، عملکرد گرایی و عملکرد گریزی تشکیل شده و پرسش نامه مددی - کاغذی چند گزینه خلاقیت شامل چهار بعد سیالی، بیط، ابتکار و انعطاف پذیری است . مطالعات قبلی در فرهنگ ایرانی مبین روایی و پایایی قابل قبول این ابزارها بوده است . یافته ها نشان داد که رابطه هم بستگی بین جهت گیری های هدف و خلاقیت برقرار است. چنان که فزونی تبحر گرایی و عملکرد گرایی با افزایش ابعاد خلاقیت همراه بود در حالی که عملکرد گریزی رابطه منفی با ابعاد خلاقیت داشت. نتایج تحلیل های رگرسیون چندگانه بیانگر آن بود که تبحر گرایی در فرایند یادگیری درس ریاضی، مهم ترین عامل پیش بینی کننده ابعاد چهارگانه و کل خلاقیت است. فراگیری درس ریاضی با هدف تسلط یابی به مفاهیم، روش ها و کاربردهای این درس، فزونی خلاقیت را در تمام ابعاد به دنبال داشت. عملکرد گرایی نیز به طور مثبت بود انعطاف پذیری خلاقیت را پیش بینی نمود و فزونی عملکرد گریزی با کاهش خلاقیت از بعد سیالی همراه بود. براساس این یافته ها، به دست اندرکاران تعلیم و تربیت به ویژه متولیان مراکز پرورش استعدادهای درخشان پیشنهاد می شود که با سوق دادن دانش آموزان در راستای تبحر گرایی در فراگیری ریاضی، دستیابی جامعه به پیامدهای خلاقانه را در این عرصه تسهیل نماید.

پیش بینی ابعاد خلاقیت براساس جهت گیری های هدف در درس ریاضی در میان دانش آموزان دبیرستان های پرورش استعدادهای درخشان، نمونه دولتی و عادی در سال تحصیلی 90-1389 Keywords:

خلاقیت , جهت گیری هدف , فراگیری ریاضی , تیزهوشی