اثربخشی داستان خوانی بر افزایش انگیزش خواندن دانش آموزان با نارساخوانی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش داستان خوانی بر افزایش انگیزش خواندن در دانش آموزان با نارساخوانی انجام شد . پژوهش با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره ابتدایی با نارساخوانی شهر رشت در سال تحصیلی 93-1392 بودند. که از بین آنان تعداد 24 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون هوش (وکسلر 1969) آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی 1388) و پرسشنامه انگیزش خواندن (ویگفیلد و گاتری 1997) استفاده شد. برنامه آموزش داستان طی 8 جلسه به دانش آموزان شرکت کننده در گروه آزمایش آموزش داده شد در حالی که گروه گواه، آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس پس آزمون نمرات انگیزش خواندن نشان داد که با حذف اثر نمره های پیش آزمون، اثر داستان خوانی بر نمره های پس آزمون معنادار است. همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که با حذف اثر نمره های پیش آزمون، اثر داستان خوانی بر نمره های پس آزمون این خرده مقیاس ها نیز معنادار است. بنابراین، با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر میتوان گفت که آموزش راهبرد داستان خوانی میتواند به عنوان یک برنامه آموزشی کارآمد در کاهش مشکلات انگیزشی دانش آموزان با نارساخوانی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

دانش آموزان ابتدایی , نارساخوانی , داستان خوانی , انگیزش خواندن