اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم توان ذهنی شهر یزد انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر کم توان ذهنی 11 تا 20 ساله را شامل میشدند که در سال تحصیلی 94-1393 در مدارس کم توان ذهنی شهر یزد مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل 40 دانش آموز بود که به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 20 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش مقیاس اضطراب اجتماعی لاجرسا برای نوجوانان بود. برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی طی 12 جلسه 50 دقیقه ای به شرکت کنندگان گروه آزمایش آموزش داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون t مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ اضطراب اجتماعی و تمامی ابعاد آن تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشانگر آن بود که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و مولفه های آن، یعنی ترس از ارزیابی منفی، اجتناب و اندوه اجتماعی در موقعیت جدید و اجتناب و اندوه عمومی در دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. از اینرو پیشنهاد میشود که بر آموزش مهارت های ارتباطی به دانش آموزان کم توان ذهنی تاکید شود.

اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم توان ذهنی Keywords:

مهارتهای ارتباطی , اضطراب اجتماعی , کم توان ذهنی , نوجوانی