سعدی مترجم در (گلستان) ادب پارسی

مقاله حاضر با الهام از چارچوب نظری تاریخ نگاری خرد در حوزه ترجمه (از جمله کار آدامو 2٬006) در یکی از وجوه هنری مغفول مانده و پراهمیت سعدی انگشت می گذارد: پادشاه سخن در ساحت مترجمی چیره دست. بدین منظور پس از مروری بر پیشینه مطالعاتی وجود و معرفی اجمالی رویکرد تاریخ نگاری خرد، گونه های مختلف ترجمه را در گلستان طبقه بندی و با تحلیل نمونه هایی از هر یک، ابعاد مختلف کنش ترجمانی سعدی را کندوکاو کرده ایم . یافته های مقاله مبین آن است که سعدی از سبکی تلفیقی از ترجمه بهره می گیرد که گاه توام با پایبندی به متن مبدا در عین سادگی و بی آلایش است و گاه در مواردی بیشتر، از متن مبدا فاصله می گیرد و به ویژگی های سبکی نثر فنی از حیث بیان مسجع و موزون و توسل به آرایه های ادبی نزدیک می شود. در عین حال سدید در هر دو شیوه به معیارهای تالیف در حد متعالی آن نایل آمد و به نظر می رسد که در همه حال نیاز مخاطب را مدنظر داشته است. به طور کلی سبک ترجمه صدی نیز همچون سایر وجوه خانه او خلاف آمد عادت معمول در زمانی است و این دقیقا نکته ای است که بر نبوغ یکه و یگانه وی مهر تایید می زند: تردید در همه حال بی همتا است، در تالیف و در ترجمه .

سعدی مترجم در (گلستان) ادب پارسی Keywords:

سعدی , گلستان , ترجمه , التقاط زبانی , تاریخ نگاری خرد