گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات؛ رویکردهای نظری وملاحظات امنیتی جمهوری اسلامی ایران

فناوریهای پیچیده دوران مدرن که تمامی گستره های حیات انسانی را درنوردیده اند، به حوزه روابط میان واحدهای نظام بین المللی، بهویژه در بعد تهدیدها، جنگها و منازعات نیز رسوخ کرده اند و بر پویشهای جاری در درون و میان جوامع تاثیر نهاده اند. در حال حاضر، فناوریهای اطلاعات و ارتباطات نقش تعیینکنندهای در نظام بین المللی ایفا میکنند. در همین چارچوب، سوال پژوهش حاضر این است که آیا و تا چه اندازهای سه رویکرد نظری کلان روابط بین الملل، شامل واقع گرایی، لیبرالیسم و سازه انگاری، نقش آفرینی گسترش فناوریهای اطلاعات و ارتباطات در عرصه بین المللی را در مفهوم پردازی های خود مورد توجه قرار داده اند فرضیه مقاله این است که با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات، نظریه پردازی روابط بین الملل، تداوم روند تحول مفاهیم و رواج مفاهیم جدید را تجربه خواهد کرد و رویکردهای نظری مسلط روابط بین الملل، به ویژه واقع گرایی و تا حد کمتری لیبرالیسم، در برابر فشار گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات به جرح و تعدیل و انطباق مباحث خود با تحولات فناورانه جاری در عرصه بین المللی روی خواهند آورد.

Keywords:

فناوری اطلاعات و ارتباطات , نظام بین الملل , لیبرالیسم , سازه انگاری , واقع گرایی