اثربخشی کار گروهی زنان در طرح اجتماع محور بهبود کیفیت زندگی شهری

حدود نیمی از جمعیت کشور ما را زنان تشکیل می دهند که به نوبه خود سهم بسزایی در توسعه و تحولات جامعه بر عهده دارند. در این میان مطالعه اثربخشی کار گروهی در بین زنان در قالب طرح اجتماع محور بهبود کیفیت زندگی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر از نوع ارزشیابی و به روش پیمایشی در بین132 نفر از زنان،به عنوان نماینده کار گروهی درمناطق هادی شهر تهران(2،4،6،15 و18) انجام گرفته است . برای سنجش اعتبار مفاهیم از روش محتوایی و سازه ، و نیز برای کسب روایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته ها نشان میدهد که میزان دستیابی به اهداف فردی و کارکردی طرح، بیش از اهداف گروهی است. در بحث از مراحل کارجمعی،نتایج بیانگر آن است که فعالیت های گروهی بیشترین تاثیر را بر رسیدن به اهداف گروهی دارند. به طور دقیق تر نتایج حاصل از آزمون تحلیل رگرسیون نشان می دهد که مرحله(پایان کار گروهی) تاثیر بیشتری بر میزان رسیدن به اهداف کار گروهی دارد(بتا برابر با0/27). در مجموع با تاسی ازنظریه های پویایی گروهی برای بهبود اثربخشی کار گروهی در بین زنان می توان دو اقدام اساسی را مد نظر داشت: نخست،برنامه ریزی فرایندی برای کار گروهی و دوم، برنامه ریزی چرخه ای برای کار گروهی.

Keywords:

کار گروهی , اثربخشی , پویایی گروهی , طرح اجتماع محور زنان شهر تهران